دین ستیزی در قالب جوک

با ورود شبکه های اجتماعی به زندگی ایرانیان ، شاهد نوعی دگردیسی آرام در تولیدات فرهنگی ایرانیان هستیم

این دگردیسی ها دو روی مثبت و منفی دارند.مانند چاقو که همه میدانند با آن میتوان دزدی و قتل انجام داد ولی سودهای چاقو آنقدر فراوان است که معمولا کسی به این دو خطر چاقو فکر نمیکند.

ولی اگر مراقب نباشیم ، همین دو خطر کم اهمیت، بسیار فراگیر می شود.

درباره شبکه های اجتماعی هم باید همین را گفت ؛ سودهایش بیشتر از زیان هایش است ولی اگر مراقبت نشود ، خطرهایش چنان فراگیر میشود که هیچ سودی از آن به دست نیاید.

در این سالها شاهدیم که مقوله طنز بسیار گسترده شده و در تلگرام و توئیتر و اینستاگرام تاربرگ ( پیج ) هایی را پدید آورده اند که هدفشان را طنز و جوک اعلام کرده اند.

جوک و طنز در ایران کهن ، هیچگاه هدف قائم به ذات نداشته و هیچکس برای جوک گفتن ، جوک نمی ساخته

بلکه هدف از طنز و جوک دو چیز بوده : گروهی برای انتقاد از نابسامانی ها و وضعیت روزگار طنز ساخته اند که مهمترین نماینده این گروه عبید زاکانی است.

اما گروه دوم هدفشان از طنز ، تنها تخریب افراد و یا اندیشه هاست.

از این دو گروه ، طنزهای گروه اول برجای مانده و طنزهای گروه دوم اکثرا از یادها رفته است.

طنزهای مجازی این روزها اکثرا از جنس گروه دوم است.

اولا بنده به منشاء این جوک ها بسیار مشکوکم ؛ به راستی کانال هایی که ناچارند برای جذب عضو ، روزانه صدها جوک و مطلب طنز به کانالشان بفرستند چه موقع فرصت پیدا میکنند که بنشینند و جوک بسازند؟

ثانیا بسیاری از همین تاربرگ های جوک ، بیشتر مطالبشان را از روی دست هم کپی میکنند و همین باعث میشود که منبع ساخت جوک پیدا نشود.

متاسفانه به تازگی این کانال ها ، جوک هایی میگذارند که بیشترشان حالت #شبهه_اندازی دارد و برخی هم مسلما #توهین به مقدسات دینی است.

میبینیم که در برخی جوک ها فرشتگان مورد تمسخر قرار میگیرند و در برخی دیگر ادب حضرت لقمان ، سخن گفتن حضرت سلیمان با جانوران ، گوسفند قربانی کردن حضرت ابراهیم ، زیبایی حضرت یوسف ، کشتی ساختن حضرت نوح و حتی حضرت آدم ابوالبشر را با جوک های سخیف به تمسخر میگیرند تا قداست این بزرگواران شکسته شود

و یا همانطور که در این عکس میبینید با زبان طنز به جنگ اعتقادات آمده اند.

مثلا جوک میسازند که اگر الکل رو رازی کشف کرد ، پس چطور اسلام 1400 سال پیش حرامش کرده؟

یا مثل همین جوک ، مقام بهشت و حورالعین را در حد یک کالای تبلیغاتی کاهش میدهند و هیچکس هم دقت نمی کند که اگر مثلا شرکت های تبلیغاتی ، برای تبلیغ جنسشان از زن استفاده میکنند ، به این معنی نیست که با خرید آن جنس ، آن زن هم نصیبشان میشود

ولی حوری های بهشتی ، اولا هرچند مونث هستند اما زن نیستند و ثانیا برای تبلیغ بهشت نیستند و بلکه خودشان پاداش نیکان هستند.

 

قسمت خوب ماجرا این است که این جوک ها یک خلاء بزرگ را به ما نشان داد و آن هم بی سوادی اکثریت مردم در کشور هست وگرنه اینگونه جوک های بی سر و ته ، هیچگاه حتی مجال مطرح شدن نمی یافتند.

اما بنده در پایان از دوستان باورمند خواهشمندم که از نشر اینگونه جوک های سخیف خودداری کنند که معصوم میفرماید : مُت الباطلَ بِتَرکِ ذِکره (باطل را با یاد نکردنش بمیران)