تمنا از شیردل خراسانی

شعر تمنا از بنده

 

 

چون لاله که از عشق میان تب و تاب است

فکرم به تمنای تو در سطر کتاب است

 

آنگه که دلم خواست به نامت بزنم دل

دیدم که دلم مدعی علم و حساب است

 

از طعم لبت هیچ سخن نیست درین دل

این عاقبتِ دانشِ هر "خانه خراب" است!

 

این عقل پر از فلسفه گوید که "رها کن

آن سلسله مو ، کاین سخنم عین صواب است"

 

آخر چه کند "روشن" مسکین؟ تو به ما گوی

چون لعل لبت بر دل و جان، فصلِ خطاب است