احمد کسروی و وهابیت
سید احمد کسروی از افراد جنجالی معاصر ایران است.
فردی که در تبریز فعالیتش را از طلبگی آغاز کرد و در پایان ، کارش پس از تاسیس دین جدید به نام پاکدینی به شیعه ستیزی و سوزاندن مفاتیح الجنان و دیوان حافظ و آثار سعدی کشیده شد.
در مطالعاتی که بر روی آثار دینی احمد کسروی داشتم ، متوجه تناقض عجیبی در اندیشه های وی شدم ؛ آمیزه ای شگفت از «ناسیونالیسم سکولار» و «وهابیت» !
از یک سو به جدایی نهاد دین از سیاست باور داشت و حتی خواستار نابودی همه زبان های محلی ایران برای ارتقای زبان فارسی شد و از سوی دیگر به شدت متاثر از اندیشه های وهابیت و «محمد بن عبدالوهاب» بود.
برای مثال در مناظره ناتمام وی با شهید نواب صفوی ، کسروی پس از توهین به مقابر ائمه اطهار گفت : "شما چرا این قبرها را زیارت میکنید؟ مگر در قرآن نیامده که <لاتکرموا موتیکم>؟ "
نواب نیز گفت : "کجای قرآن چنین چیزی آمده؟ زودباش نشان بده"
که کسروی در یک عقب نشینی میگوید :"شوخی کردم!
پیش از این ، بارها در کلیپ های شیوخ وهابیت می دیدم که آنها در نقد شیعه به سخنان کسروی استناد می کنند و برایم عجیب بود که اینها کسروی را از کجا میشناسند تا اینکه در کتابخانه قدیمی مدرسه اعتمادی کاشان یک نسخه از ترجمه عربی کتاب شیعه گری وی را پیدا کردم.
این کتاب را خود کسروی به عربی ترجمه اش کرده و در چاپخانه شخصی اش چاپ نموده بود : (چاپخانه پیمان)
آن موقع فهمیدم سخنان وهابیت از کجا آب میخورد. اما چرند تر از این کتاب در نقد شیعه ندیده ام و برای مثال کسروی عکس یک برگ نوشته عربی در کتابش درج نموده و درباره اش نوشت : این سوره یکصدوپانزدهم قرآن شیعه است و نامش "سوره ولایت" می باشد!!!
بقیه کتاب هم از این دست مزخرفاتی است که در قوطی هیچ بقالی یافت نمی شود